DE EERSTE NEDERLANDSE KUNST TENTOONSTELLING VOOR HONDEN (2021)
Door corona ligt het culturele leven plat. Mensen kunnen geen musea of podia bezoeken. Een groot gemis.
Mijn hond heeft nog nooit een museum bezocht en straks als 'wij mensen' weer mogen mist zij nog steeds evoluerende culturele vorming. Daarom heb ik voor haar een speciale tentoonstelling georganiseerd.
Check hier het filmpje: https://vimeo.com/554771687
Alle schilderijen op hondooghoogte. Zonder titelkaartjes om haar niet te confronteren met het feit dat ze niet kan lezen.
Sommige schilderijen vond ze duidelijk veel interessanter dan andere.
Bij 'Dance as if nobody's watching' kon ze niet beslissen welke kant ze nu het mooiste vond. De voor- of achterkant?
Ze reageerde niet heel enthousiast op mijn stelling dat een vloerschilderij veel interessanter is dan een ouderwets hangschilderij.
Tijdens haar bezoek kreeg ze een persoonlijke rondleiding. Het effect van de 2,5D ogen was voor haar een openbaring en daar had ze ook een sterke eigen mening over.
Nogmaals de link voor het filmpje van de rondleiding: https://vimeo.com/554771687
Als u wil weten wanneer de volgende tentoonstelling plaats zal vinden (al dan niet ook voor huisdieren) neem dan contact met me op via het contact formulier.
LEUKSTE SCHILDER OPDRACHT VAN DE EEUW (2019)
Voor het karakter Eugenie Lacroix in de populaire TV-serie Hendrik Groen (2e seizoen) mocht ik haar hele collectie bij elkaar schilderen.
Echt ontzettend leuk om te doen!
Op de foto Frieda Pittoors in de rol van Eugenie Lacroix en Katja Sobrino
Eugenie Lacroix is in de serie een nieuwe bewoonster in het tehuis en eigenlijk ook meteen mijn favoriete. Ze is een veelzijdig kunstzinnig typje waarin ik me helemaal kan verplaatsen. Een kunstenares die geheel in haar eigen wereldje leeft en de mensen om haar heen tegen hun wil in met haar kunst opzadelt. Ze kan het allemaal; performancekunst (dat ze overal in het tehuis fruit neerlegt als "teken van vervreemding" en "omdat het gezond is"), ze zingt ("je ne regrette rien" van Edith Piaf natuurlijk) schrijft gedichten en schildert. 's Ochtends loopt ze in haar peignoir over de gangen met een glas witte wijn. Ze is altijd aardig en goedgemutst en leeft in haar eigen artistieke bubbel. In het begin van de serie verkondigt ze dat ze midden in haar blauwe periode zit en dat ze zelfportretten aan het aquarelleren is. In aflevering 7 heeft ze een expositie waarin ze met veel elan al haar blauwe werk tentoonstelt in de aula van het verzorgingstehuis. In het script stonden alleen titels van de schilderijen en de volgende 3 reacties van medebewoners. "Blauw Experiment. 800 euro. Dat mens is gek hoor", "Ik ben bloed nerveus geworden van dat blauwe geklieder", "Blue Lagoon, 900 euro. Oh, zo mooi....!"
Dus hier kon ik wel wat mee. Alles kon en mocht als het maar blauw was. Meestal heeft een kunstenaar een soort stijl waaraan je hem/haar kan herkennen (bv alleen maar huilende zigeunerinnetjes) maar omdat Eugenie zo veelzijdig is vond ik dat alles kon. Het mocht speels en met humor. Maar sommige schilderijen moesten ook kloppen met de reacties en uitspraken van de acteurs. Dus ben ik 2 maanden helemaal los gegaan in mijn atelier en heb zo een hele diverse blauwe collectie bij elkaar geschilderd. Het moest genoeg zijn om de aula in de serie te vullen en het mocht niet alleen maar blauw 'geklieder' zijn omdat je Eugenie als kunstenares dan niet meer serieus zou nemen. Persoonlijk ben ik heel blij met hoe haar ouvre er uiteindelijk uitziet. Een aantal werken waar ik al mee bezig was heb ik 'verblauwt' en de rest heb ik erbij geschilderd. De meeste schilderijen van Eugenie zijn hier terug te vinden. (klik hier)
Mijn 3 favorieten zijn;
"Le sock perdu"
Ik bewaar mijn 'weessokken' in de hoop dat ze ooit weer verenigd kunnen worden. Deze sok lag al meer dan 20 jaar te wachten.
"life is a party"
Kunst is interactie met de kijker. Het doet iets met je. Van dit schilderij wordt ik altijd vrolijk. Als het ergens geëxposeerd wordt moet ik er altijd even mee 'spelen'. Er zitten meer ringen bij dan hier op de afbeelding staan. Dus je kan de ringen herschikken om een nieuwe compositie te creëren, maar leuker; je kan er mee gooien. Maar je wordt niet geacht om met kunst te gooien. persoonlijk vind ik dat dus heel lollig.
"La Famille en Vacance"
Het is een 2,5D schilderij (het zit tussen 2- en 3D in).
Dit houdt in het schilderij is een plat vlak maar de ogen zijn 3D waardoor het lijkt alsof ze je volgen als je langs het schilderij loopt. Het maakt niet uit waar je staat, deze vreemde vogeltjes kijken je altijd aan. Ik wordt hier altijd heel blij van.
Geïnspireerd op een eerder werk (maar dan niet in het blauw; Gwendolientje, Agaath en Theodoor)
2,5D SCHILDERIJ - DO NOT DISTURB
Het olieverfschilderij "Do Not Disturb" is van mijn dochter onder de douche met haar 'wat zit je me aan te kijken blik'.
Het schilderij heeft ogen die je volgen als je er voorbij loopt. Dat effect is moeilijk uit te leggen dus moet je mijn 2,5D schilderijen eigenlijk in het echt zien om te voelen wat ik met 2,5D bedoel. Ik heb het geprobeerd te filmen. Kijk vooral naar de ogen.. en zie hoe ze achter de douche stralen mee bewegen en je blijven aankijken.
INTERVIEW OVER PINHOLE FOTOGRAFIE 2012
Katja Sobrino is een veelzijdig mens. Haar grootste probleem is dat ze teveel dingen leuk vindt om te doen waardoor je haar niet duidelijk in een hokje kan stoppen.
Ze werkt mee aan speelfilms, maakt pinhole-foto’s, schildert, fröbelt, maakt belachelijk veel kiekjes (lang leve de digitale fotografie) en schrijft aan diverse projecten. Een allround creatieveling.
Waarom deze website?
“Ik maak ik nu al meer dan 20 jaar pinhole foto’s en een website is de ideale manier om de foto’s niet in de kast te laten verstoffen”
Waarom maak je pinhole foto’s?
“Het is begonnen omdat het wel makkelijk fotograferen leek, zo zonder dure camera, ingewikkelde lenzen en diafragma’s. Het enige wat je qua techniek hoeft te doen is het berekenen van de belichtingstijd want (on)scherp is het altijd.
De sluitertijden zijn zo lang dat je letterlijk bezig bent met het vangen van licht. De foto’s die ontstonden waren vervreemdende beelden van de werkelijkheid en het beeld was zeker in het begin altijd een verrassing. Je kon niet door een zoeker kijken en de belichtingstijd was meestal een beetje natte vinger werk.
Inmiddels weet ik precies hoe mijn camera werkt.
Door de opkomst van photoshop leken mijn foto’s op een gegeven moment in mijn ogen een ‘makkelijk truukje. Alsof ze waren gephotoshopped. Je kon immers niet zien hoe het werkelijk gemaakt was. Namelijk door één negatief meerdere malen te belichten. Hierdoor ging ik wel steeds minder fotograferen met mijn kleine houten boxje met 4’x5’ negatieven. Voornamelijk op vakanties en maar een kleine groep mensen kreeg het resultaat te zien.
Hoe maak je een pinholecamera?
“Je kan op vele manieren een pinholecamera maken.
Alles wat je nodig hebt is een hermetisch voor licht afsluitbaar doosje. Denk aan koekblik, een bestaande analoge camera waar je de lens vervangt voor een stukje blik of zelfs een luciferdoosje. Daarin maak je een klein gaatje. Hoe kleiner het gaatje hoe scherper je foto en hoe langer je belichtingstijd. Je moet ervoor zorgen dat er alleen via dat kleine ronde gaatje licht in het doosje komt dus het doosje goed afplakken.
De mijne is gemaakt van 5 zwartgeschilderde houten plankjes, een klein stukje aluminiumfolie en met elastiekjes klem ik er een 4’x5’negatiefhouder aan vast.
Op het internet zijn meerdere sites waarop je kan zien hoe je een pinhole camera maakt.”
Waarom gebruik je jezelf altijd als model?
“Ik vind het lastig om andere uit te leggen wat ze moeten doen. En ik heb mezelf altijd bij.
De foto ontstaat meestal op een plek. In plaats van andersom, dat je al een foto bedacht hebt en er een plek voor gaat zoeken of maken. Soms sleep ik dagenlang mijn camera mee zonder een goede plek tegen te zijn gekomen.”
Wat is dan volgens jou een goede plek?
“Ergens waar je een goede voor- en achtergrond hebt. Het meest fantastische aan een pinhole camera is namelijk dat je niet scherp kan stellen. Met andere woorden de foto is scherp vanaf 1 mm tot in het oneindige. Ik heb ooit uitgerekend dat mijn camera een diafragma van ruim 200 heeft. Dus mijn tip is gebruik het feit dat je die enorme scherptediepte hebt.” (Deze foto's zijn gemaakt op dezelfde plek, één met een 'normale' camera en de ander met een pinhole camera)
Voor schilderen heb je duidelijk een talent waarom ben je daar geen opleiding voor gaan volgen?
“Het klinkt waarschijnlijk stom maar toen ik nog jong en onwetend was en moest kiezen wat ik wilde gaan doen met mijn leven dacht ik; voor schilderen hoef ik niet naar school te gaan want dat kan ik al en is dat dus geen uitdaging. Daarom heb ik fotografie en animatiefilm gestudeerd en ben ik na mijn studie aan speelfilms gaan meewerken want dat was op dat moment de grootste uitdaging.
Het klinkt alsof je alleen maar doet waar je zin in hebt.
“Ja, tot op zekere hoogte klopt dat zeker. Je leeft tenslotte maar 1 keer dus waarom niet de dingen die je leuk vind”
Zou je schilderijen in opdracht willen maken?
“Ja dat lijkt me heel leuk. Mensen kunnen altijd contact met me opnemen.”
De foto’s voor het kookboek zijn erg grappig.
“Ja dat was een erg leuk project. De uitdaging was een kookboek illustreren zonder dat je urenlang in de keuken hoeft te staan om de recepten ook daadwerkelijk te prepareren en zonder dat het feestvarken door wie het boekje geinitieerd is zelf in beeld hoefde te komen. Het kookboek is een jubuleumgeschenk van Reijseger to the point.”
Wist je dat er een knop kapot is?
"Ja, daar zijn we nog mee bezig."
Artikel geschreven door Palescue tbv expositie in Artishock Soest.
https://palescue.com/2016/09/13/pinhole-fotografie-katja-sobrino-schilderen-met-tijd-en-licht/
Vroeger woonde er een gezin boven station Baarn. Nu zijn er vier atelierruimtes in de voormalige woning in het rijksmonument. Fotograaf Katja Sobrino is in één van de ateliers al dagen bezig met iets nieuws. Ze vertelt: “Deze foto heb ik ’s nachts gemaakt in mijn tuin. Het is een krentenbloesem. Het rood is van een lampje. Tijdens de belichting ben ik gaan schilderen met dat licht. Als ik eenmaal een goed negatief heb kan ik altijd meerdere afdrukken maken. Nu ben ik voor het eerst op het eindproduct gaan tekenen. Zo wordt het een unicum. Ik ben nog niet tevreden, maar het eindresultaat laat ik in Artishock zien.”
“Een uitleg over techniek komt ook op de expositie. Ik merk dat mensen het fijn vinden om te weten wat ze zien. Eigenlijk is dat onzin. Het beeld moet gewoon mooi zijn. Laatst kwam op een expositie een vrouw op me af die zei: “Je moet toch eens een andere camera kopen. Alles is onscherp.” Een goedbedoeld advies, maar het is precies het effect wat ik wil bereiken. Met dit doosje zie je alles even scherp, of onscherp. Er is geen focus, je ziet de werkelijkheid zoals die echt is. Het menselijk oog en de lens op een camera focussen zich op een bepaald punt. Ik heb ook geen zoeker. Ik weet inmiddels hoe ik moet mikken, maar de uitkomst is altijd een verrassing omdat ik het zelf niet zo kan zien.”
Niets bewerkt
“Door dat kleine gaatje is een lange belichtingstijd nodig. Zo kan ik spelen met het licht, en met de tijd. Je legt eigenlijk de tijd vast. Maar het blijven stilstaande beelden, mijn foto’s zijn geen verhalen. De tijd is ondergeschikt aan het onderwerp. Voor mijn onderwerpen kijk ik gewoon rond in de omgeving. Daarbij ben ik een fan van stromend water.”
Veel foto’s zijn in het buitenland gemaakt. Katja: “Toen ik met pinhole-fotografie begon was er nog geen Photoshop. Toen dat opkwam konden mensen denken dat een simpel trucje is. Dat het meerdere negatieven door elkaar zijn. Maar ik bewerkte dus niets – alle foto’s waren puur in de camera gemaakt op één enkel negatief. Ik heb toen een tijd alleen foto’s gemaakt op vakantie. Niet dat het vakantiekiekjes zijn. Daar zijn de negatieven die ik gebruik ook te duur voor.”
“Ik ben altijd lang bezig met het zoeken naar een mooie plek voor een pinhole-foto. Soms ontdek ik ook nieuwe afbeeldingen in mijn oude contactafdrukken. Misschien omdat ik oudere ogen heb gekregen. Alhoewel, mijn ene oog lens is nog nieuw. Ik heb laatst operatief een nieuwe lens gekregen. Het oude oog is verweerd door de UV-straling. Daar zie ik meer oranje mee, met het nieuwe oog zie ik meer blauw. Maar in de loop der tijd ga je sowieso anders leren kijken.”
“Jarenlang hebben maar een handvol mensen kennis kunnen maken met mijn werk. Tot 
een goede vriendin van mij, Angeli Mulders, (http://www.angelimulders.nl/) die ik al dertig jaar ken, mij vroeg om mee te doen met een groepstentoonstelling in Het Koetshuis, hier in Baarn. Daarna hebben we ook in De Speeldoos geëxposeerd. En nu mijn eerste solotentoonstelling.”
“Ik ben ooit begonnen met binnenfotografie. Dat wil ik ook wel weer doen, maar dan moet je alles zelf bouwen. De natuur heeft al schoonheid van zichzelf. Voor deze expositie ben ik in het Baarnse Bos en mijn eigen tuin gaan fotograferen.”
Katja Sobrino’s Pinhole Fotografie opent zaterdag 1 oktober 2016, 20:00u. Vanaf 20:30 JazzClub. Zondag 2 oktober vanaf 14:30 is er muziek van Jazzsessie Plus. Ook dan is Katja aanwezig De toegang is gratis. Kijk voor meer foto’s van haar werk op http://katjasobrino.nl
De expositie is te zien tijdens activiteiten (zie www.artishock-soest). Daarnaast is Artishock open op: woe- en vrijdagochtend van 10-12 uur, maan- en woensdagavond van 19.15-20.15 uur. Verder in overleg: 06 25586354.
(c) Cees Paul.
Foto’s: Katja Sobrino. Foto boven: Lavaspin. Onder: New Zealand